Schildklierkanker
Diagnose
De diagnose van schildklierkanker bij de hond bestaat uit verschillende stappen: het vraaggesprek, lichamelijk onderzoek, cytologie, bloedonderzoek (inclusief de schildklierfunctie), medische beeldvorming van hals, borstkas en buik (radiografie borstkas en echografie buik, CT-scan hals tot en met buik), histologisch en immunohistochemisch onderzoek van het schildklierweefsel en ten slotte scintigrafisch onderzoek van de schildklier om na te gaan of radioactief jodium-131 een geschikte behandelingsoptie is. Elke stap in de diagnose is van belang om de diagnose van schildklierkanker te bevestigen, het type schildklierkanker te kennen alsook na te gaan welke behandelingsoptie het meest geschikt is.
Algemene info
De schildklier bij de hond bestaat uit 2 lobben en is gelegen in de hals. De gezonde schildklier is niet voelbaar. De schildklier is 1 van de weinig organen in het lichaam die in staat is om actief jodium op te nemen uit de bloedbaan. In geval van schildklierkanker bij de hond wordt meestal als eerste een vergrote voelbare zwelling in de hals opgemerkt. Andere veelvoorkomende klachten zijn hoesten en een bemoeilijkte ademhaling wegens druk van de zwelling op de luchtpijp. Schildklierkanker bij de hond is in vele gevallen kwaadaardig (schildkliercarcinoma). Het kwaadaardig karakter wordt gekenmerkt door de ingroei van de zwelling in het omgevend weefsel alsook door de aanwezigheid van uitzaaiingen in andere organen. Daarom zijn een vroege diagnose en een goede behandeling van groot belang bij de aanpak van schildklierkanker bij honden.
CT-scan hals hond (dwarse doorsnede): schildklierkanker rechts.
Behandeling
Er zijn verschillende behandelingsopties voor schildklierkanker bij de hond gekend, elk met een wisselend succes: chirurgische wegname van de zwelling, radioactief jodium-131, radiatie, chemotherapie, medicamenteuze therapie. De keuze van behandelingsoptie is voornamelijk afhankelijk van de kwaadaardigheid van de kanker (ingroei in omgevend weefsel, aanwezigheid van uitzaaiingen), type schildklierkanker alsook de mogelijkheid tot opname van (radioactief) jodium. Desondanks de waaier aan behandelingsopties is er nog steeds veel ruimte voor verbetering in de behandeling van schildklierkanker bij honden. Zo is er geen (ideale) behandelingsoptie voor die honden met schildklierkanker die ingegroeid is in het omgevend weefsel en/of aanwezigheid van uitzaaiingen en die ongevoelig is voor radioactief jodium-131. Verder onderzoek is nodig om ook deze groep honden te kunnen voorzien in een goede levenskwaliteit. Daarnaast kent de succesvolle radioactief jodium-131 therapie enkele minpunten: enerzijds verliest de helft van alle schildklierkankers de mogelijkheid tot opname van (radioactief) jodium, anderzijds wordt gebruik gemaakt van een hoge hoeveelheid radioactief jodium in de behandeling van schildklierkanker bij de hond. Deze laatste gaat gepaard met een hoog gehalte aan radioactiviteit voor de hond alsook zijn omgeving (waaronder eigenaar en dierenarts). Ondanks de goede resultaten met radioactief jodium-131 therapie is een verbetering van de behandeling vereist.